Het inkomen uit een tweede woning wordt in Nederland belast in box 3, het inkomen uit sparen en beleggen. Indien de woning niet in Nederland is gelegen, zal Nederland doorgaans voorkoming van dubbele belasting verlenen. Het heffingsrecht is dan toegewezen aan het land waar de tweede woning gelegen is. In deze zaak was aan de orde op welke manier Nederland deze voorkoming moet verlenen.
De belastingplichtige had een woning in Italië. Voor de verbouwing van deze woning had de belastingplichtige een lening aangetrokken. De lening was dus in die zin verbonden met de woning. Tot het vermogen in box 3 behoort dus een bezitting, namelijk de woning, en ook een daarbij behorende schuld. De vraag was of de schuld moest worden meegenomen bij de voorkomingsberekening.
De door Nederland toe te kennen voorkoming houdt in dat per saldo (zo goed als) geen belasting in Nederland wordt betaald over deze tweede woning in Italië. Er zal namelijk in Italië al belasting over die tweede woning worden betaald. Of de schuld dan wel of niet wordt meegenomen, kam een groot verschil maken. Indien de schuld namelijk niet hoeft te worden meegenomen in de voorkomingsberekening, dan kan die schuld op het andere, Nederlandse vermogen in mindering worden gebracht. Feitelijk heeft de belastingplichtige dan een dubbel voordeel: enerzijds door geen Nederlandse heffing over de Italiaanse woning en anderzijds doordat de schuld in verband met de Italiaanse woning in mindering komt op het overige in Nederland belastbare vermogen.
Het Hof Amsterdam was het dan ook met de inspecteur eens. Het belastingverdrag met Italië laat toe dat ook de schuld wordt meegenomen bij de voorkoming van dubbele belasting. De belastingplichtige moet voorkoming vragen voor het saldo van de tweede woning minus de schuld.