Nederland kent een tegemoetkoming in de loon- en inkomstenbelasting voor inkomende en uitgaande werknemers met een specifieke, in Nederlandse schaarse deskundigheid: de 30%-regeling. Daarbij wordt, kort gezegd, 30% van het loon gezien als kostenvergoeding en daarom niet belast. De regeling is met ingang van 2012 aanzienlijk verscherpt, onder andere met een grensregeling. Door deze regeling kunnen bijvoorbeeld inwoners van België bijna niet meer onder deze regeling vallen.
Een tandarts, die al in Nederland woonde, vond het niet rechtvaardig dat hij geen gebruik kon maken van de 30%-regeling. Hij tekende daarom bezwaar aan. Echter, deze tandarts werkte niet in een dienstbetrekking, maar was een zelfstandige. De 30%-regeling ziet niet op zelfstandigen zodat alleen al om deze reden de tandarts geen recht heeft op de 30%-regeling.
Hoge Raad, 21 september 2012
hits=1= / id=1530=