Een klassiek finaal verrekenbeding biedt de langstlevende echtgenoot in een stelsel van scheiding van goederen de mogelijkheid om de vermogens van de beide echtgenoten te verrekenen volgens een bepaalde verrekensleutel. De vordering die de langstlevende echtgenoot vervolgens heeft tegenover het vermogen van de eerstoverleden echtgenoot vormt een passiefpost in de nalatenschap van deze eerstoverleden echtgenoot.
De Belgische fiscus weigert nochtans doorgaans om deze passiefpost fiscaal in aftrek van het actief te nemen en gaat bijgevolg niettemin over tot de heffing van successierechten.
In een recent vonnis stelt de rechtbank van eerste aanleg van Brussel de fiscus opnieuw in het ongelijk: de verrekenvordering is in hoofde van de langstlevende echtgenoot een niet-belastbaar huwelijksvoordeel en mag in de nalatenschap van de eerstoverleden echtgenoot integraal in aftrek worden gebracht van het actief.
Daarmee sluit de rechtbank van eerste aanleg te Brussel zich aan bij gelijkluidende rechtspraak, onder meer van de hoven van beroep te Antwerpen en Gent. Of de fiscus tegen dit vonnis in beroep gaat, is nog niet bekend. Volgens niet-bevestigde bronnen zou de fiscus wel cassatieberoep hebben aangetekend tegen een gelijkluidend recent arrest van het hof van beroep te Antwerpen. Wij volgen dit voor u op.
hits=270= / id=3119=