Doorbraak in honderden misdrijfdossiers dankzij internationale uitwisseling DNA kopte de Standaard vandaag. 1745 overeenkomsten in verzameld DNA werden gevonden. “Het wordt nu gebracht alsof België heel snel is, maar eigenlijk waren zij wat trager”, zegt redacteur Elke van Boxmeer.
Want al sinds 2008 deelt Nederland gegevens met Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, Spanje en Oostenrijk. België hoort daar ook bij, maar had geen databank en geen wettelijke basis voor een databank. Die is er nu wel en daarom nu ineens deze klapper.
Door het delen werden al verschillende zaken opgelost. “De zaak van Fieny Wouters bijvoorbeeld. Zij werd in 1994 in haar huis in Heerlen gevonden. En 15 jaar later was er een match met een man uit de Duitse databank en kreeg hij 9 jaar gevangenisstraf”, zegt Ton Broeders, hoogleraar forensische wetenschap aan de Universiteit Leiden.
Werking
De DNA-check werkt volledig automatisch en iedere ochtend zien medewerkers of er matches zijn. Maar dan ben je er nog niet. “Stel er is een match in Duitsland, dan kan de officier van Jusititie contact opnemen met Duitsland en dan krijg je de persoonsgegevens. Dus het enige wat je zichtbaar maakt voor het buitenland is niet het profiel zelf, maar dat er een match is.” Niet met naam en toenaam, dus. Justitie controleert eerst of het interessant is en of het bijvoorbeeld niet om een verjaarde of te kleine zaak gaat.
Want vaak gaan deze matches niet om grote moord- of verkrachtingszaken. “We hebben in Nederland al jaren lang vrij veel succes met wat volumecriminaliteit heet. Op plaatsen waar inbraken hebben plaatsgevonden worden peuk of drankblikjes verzameld en soms blijft er bloed achter. Op die manier kun je bepaalde delicten aan elkaar koppelen omdat je dezelfde DNA-profielen vindt.”
hits=737=