Aan allen, die iets voor mij betekend hebben en voor wie ik hopelijk iets betekend heb.
Ls,
In de jaren negentig was ik leraar wis/scheikunde. Het was de tijd van de euroforie. Ik raakte toen via de vakbeweging betrokken bij EURES. Ik had geen kennis van de grensoverschrijdend wet – en regelgeving. Het was leren in de praktijk. Dankzij velen van jullie – deskundigen van Universiteiten en overheidsdiensten en de grensarbeiders zelf – heb ik het vak geleerd. Met vallen en opstaan. Velen van jullie beschouw ik als leermeester. Ik was een leergierig en vaak veeleisend. Af en toe drammerig. Bij deze spreek ik mijn dank uit aan allen die mij wijzer hebben gemaakt. De aangeleverde kennis heb ik doorgegeven. Ik bleef wat dat betreft een schoolmeester.
Met een aantal mensen heb ik samengewerkt in commissies. Het betrof dan belangbehartiging voor grensarbeiders. Regelmatig met resultaat. Vaak heb ik met ambtenaren stevig gediscussieerd als ik grensbelemmeringen constateerde. Dat leidde tot vele klachten, parlementaire vragen enz. Vaak met succes: soms niet. Mijn passie zal wel eens tot ergernis geleid hebben.
Veel papier heb ik volgeschreven. Mooie boeken en artikelen. Vaak was dit teamwerk. Mijn dank aan de medeauteurs is zeer groot. Dat geldt ook voor die collega’s waarmee ik samen optrad op cursussen. Bijzondere dank aan de redactie van Over de Grens.
Dank ook aan mijn werkgevers/opdrachtgevers. De eerste jaren werkte ik voor de FNV. Deze gaf mij het vertrouwen en de mogelijkheid om mijn werk te doen. Zeer groot is mijn dank aan Ria Oomen Ruijten, in wiens opdracht ik vele grensarbeiders, migrerende werknemers en pensionado’s mocht adviseren. Ik heb dit naar eer en geweten zeer graag gedaan. Het grote vertrouwen en de ondersteuning die ik van het Brussels team kreeg heb ik zeer op prijs gesteld.
Toen in met mijn werk begon – ik was een nieuwsgierig en sociale bewogen analfabeet v.w.b. grensregelingen – heb ik slechts een paar weken geloofd in de harmonisatie van de sociale stelsels. Het is bij coördineren gebleven. Het waren voor mij tropenjaren. Nieuwe belastingverdragen met België en Duitsland, nieuwe verordeningen. En de alsmaar aanhoudende wijzigingen in de Nederlandse sociale en fiscale wetgeving. Ik heb emotioneel veel lief en leed gedeeld met de collega’s van de Belgische vakbonden ACV/ABVV en de leden van de Ronde Tafels grensarbeid. In die twintig jaar verdween de euroforie. De eurofobie en ’eigen inwoners eerst’ sloeg toe. De tijden veranderen. Ik herinner mij nog goed het moment dat ik met Geert Wilders en Saskia Noorman den Uyl – in de tuin van Frans Weekers – het AOW-gat van vrouwen van grensarbeiders heb gerepareerd. Een groot succes.
Dan de mensen om wie het ging. De grensoverschrijdende mensen. Steeds andere gevallen. Steeds ingewikkelder arbeids- en gezinsverhoudingen, spookrijders, bureaucratie, ergernis, flesjes wijn, bizarre situaties. Naar sommigen is een HvJ-arrest genoemd. Velen zijn anoniem gebleven. In alle soorten heb ik ze meegemaakt. Ik zal ze missen. Aan de grens kwam ik ook mijzelf tegen. Dank voor het vertrouwen dat ik van jullie heb gekregen.
Ik ga nu definitief met pensioen (68 jaar). Met veel goede herinneringen denk ik terug aan hetgeen jullie voor mij betekend hebben: collegialiteit, delen van kennis, lief en leed. Ik stop er mee. Ik heb nog een klein klusje te doen.
Samen met Tonnie, mijn lieve vrouw, die meemaakte dat haar man verslaafd raakte aan de grens, ga ik nu afkicken en genieten van de beide grenslanden. Grenzeloos werken bestaat niet, wel grenzeloos samenwerken.
Met vriendelijke groeten, het ga jullie goed. Ger Essers
Zie de gedichten: Buurlanden en Wraak
Buurlanden
We liggen als buurlanden
Naast elkaar
Jij exotisch buitenland
Ik leeg en bars binnenland
Met eigen vlaggen en gebruiken
Wetten en grenzen
Die we overschrijden
Hartstochtelijk verdedigen
Met douanes en taksen
En bij diplomatieke incidenten
Bloemen, nutteloze geschenken
We hadden schepen kunnen zijn
Maar we zijn buurlanden
www.hermanleenders.be
Wraak
Ik sta geregistreerd. Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier:
geboorteakte, militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangehorigheid.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de /
grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.
Want ik wil met mijn dood op z’n minst het /
plezier bederven
van een stuk of twintig administraties.
Herman de Coninck (1944-1997)
hits=1727=